เรื่องเล่า.. พาแมวเปอร์เซียไปรักษาโรงพยาบาลสัตว์แล้วตาย.. ร่วมอาลัยให้น้องขนมจีบด้วยครับ

นั่งทำใจอยู่นานเหมือนกัน ว่าจะมาเขียนลงยังไง พอทำใจได้ก็เลยมาลงเล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คือเรื่องมีอยู่ว่า

เจ้าขนมจีบ ลูกแมวเปอร์เซีย หิมาลายัน ครอกที่เพิ่งคลอดล่าสุด วันนี้อายุได้ 52 วันพอดี ได้พาไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลสัตว์แถวสวนหลวงฯ แห่งหนึ่ง ไม่ขอเอ่ย แล้วกันว่า โรงพยาบาลไหน ขอให้จบไปดีกว่า น้องเขาก็ไปดีแล้ว จริงจะเล่าไม่ได้จะโทษโรงพยาบาลนะครับ แต่จะเล่าถึงเหตุการที่เกิดขึ้นให้ฟังเฉยๆ

ตื่นเช้ามาวันหนึ่งเจ้าขนมจีบก็ขาบวมเฉยเลย ไม่ทราบสาเหตุ แต่ดูกันว่าน่าจะขาหักเพราะไปซ่าอะไรบางอย่าง และหลังๆ น้องซนมาก แรกๆ ขามันเจ็บ เดินไม่ได้เลย ก็เลยโทรไปถามหมอประจำว่าควรทำยังไง ก็เลยคุยกับหมอว่ารอดูอาการซักคืนก่อน หากเดาะธรรมดาก็หาย แต่หากหักก็จะบวม แต่ปรากฏว่าไม่ดีขึ้น..

พอวันรุ่งขึ้น.. อาการไม่ดีขึ้นก็เลยนำเข้าไปเลยเพราะขาเริ่มบวมบ้างแล้ว ไปถึงหมอประจำก็แนะนำต่างๆ ดีไม่มีอะไร ฉีดยาแก้ปวดให้ 1 เข็ม และให้ยาแก้ปวดมากินบ้าน หมอก็ยังย้ำว่าหากอยากจะไป X-Ray ดูก็ได้จะได้รู้ว่าหักไหม แต่หมอไม่มีเครื่องมือเลยแนะนำให้ไปอีก โรงพยาบาล แต่ก็บอกแล้วแต่นะเพราะหมา-แมวช่วงเล็กมันก็จะรักษาตัวเองหากเป็นไม่มากไร วันนั้นจึงตัดสินใจยังไม่ไป X-Ray รอดูอาการอีก ก็ให้ยาปกติไม่มีอะไร 3 เวลา เช้า กลางวัน และเย็น แต่ขาก็บวมอีกก็เลยไม่ไหวสงสาร เพราะน้องเขาจะอ้อนมากหลังๆ ผ่านกรงไม่ได้ต้องให้อุ้ม ถึงหยุดร้องได้ อุ้มมาก็มาลูบๆๆ ถึงดีขึ้น

บรรยายรูป: จำได้ว่าก่อนไปมันมองหน้าผมประมาณแบบนี้ครับ แล้วมันร้อง พออุ้มมาลูบๆ ก็หยุดร้อง / จนล่าสุดออกจากห้อง X-Ray มา แล้วก่อนตายผมอุ้มมันมาลูบบนตักผมเพื่อให้หยุดร้อง ซักพักมันตะกายมาอกผมแล้วร้องเสียงดังก่อนแน่นิ่งไป...

ล่าสุดคิดว่าคงไม่ได้แล้วต้องทำไรบางอย่างให้น้องเขาดีขึ้น ก็เลยโทรไปโรงพยาบาดังกล่าวที่มีอุปกรณ์ครบ แล้วถามเบื้องต้นว่าต้องทำยังไงได้บ้าง หมอโรงพยาบาลดังกลาวก็แนะนำมา ก็เลยพาไปเพื่อ X-Ray ดูว่าเป็นไรไหม ตลอดทางที่ขับรถพาน้องไป น้องก็ร้องตลอด ก็อุ้มมาวางตักก็หยุดร้อง เอากลับเก็บตระกร้าก็ร้องใหม่ ก็ร้องตลอดทางเพราะอุ้มไม่ได้ต้องขับรถ มาถึงโรงพยาบา่ลดังกล่าว หมอก็นำเข้าไปในห้องเราก็รอดูข้างนอก เพราะเขามีของขายเกี่ยวกับน้องแมวเยอะ ยังคิดว่ากลับมาจะซื้อยาบำรุงให้น้องเขากินซะหน่ิอย แต่ก็เป็นห่วงเพราะตลอดที่หมอเอาเข้าไปแมวร้องเสียงดังมากตลอด ก็อดทนเพราะจริงๆ สงสารเขามาก เข้าไปซักพักก็ออกมาเอาตระกร้ามาวางไว้ ตอนแรกก็ไม่รู้แมวเรา เขาก็ไม่มาบอกจนเดินเข้าไปดูเสียงคุ้น ก็ถึงรู้ว่าแมวเรา

พอรู้ว่าเป็นแมวเราก็เลยเอามือไปลูบๆ ที่หัวมันมันก็หยุดร้องเลยก็เลยหิ้วตระกร้ามาวางใกล้ และน้องเขาก็เริ่มร้องใหม่ จึ่งจับน้องเขามาวางบนตักเราแรกๆ ก็นิ่งซัก 30 วิ ได้มั้งเราก็ลูบๆ ไปเพื่อให้น้องเขาคลายอาการ ปรากฏว่าน้องเขาตะกายเราจากตักขึ้นมาบนอกร้องอยู่ 3-4 ครั้งสุดเสียง ก่อนจะสิ้นเสียงไป แล้วกช็อคคาอก เหงือกซีดหมดเลย ทั้งๆที่มาก็ไม่ซีก นอกจากขาบวม แต่อื่นๆ ก็เล่นปกติ ตอนนั้นอึ้งครับทำไรไม่ถูกก็ได้แต่เรียกหมอ

ผมก็อุ้มเข้าไปในห้องให้หมอดู หมอก็ช่วยได้แค่ ให้อ๊อกซิเจน จะให้น้ำเกลือก็ไม่ได้เพราะเส้นเลือดน้องเขาเล็ก สรุปหมอก็ช่วยไม่ได้ หมอบอกน้องเขามีอาการช็อตเฉียบพลัน แล้วไม่รู้มีอาการอื่นแทรกอีกหรือไม่ ก็เลยถามไปว่าแล้วมันช็อคเพราะอะไรละ หมอก็ว่าหมอไม่ได้ทำไรนะ ก็ปฏิเสธตลอดเลย สุดท้ายก็เลยถามหมอ แล้วผมต้องทำไงต่อ หมอก็ว่า ก็มีค่า X-Ray ด้วย ก็เลยถามหมอว่าผมต้องจ่ายเหรอครับ หมอทำแมวผมตาย ผมยังไม่ถามเลยนะว่าหมอจะชดใช้ผมยังไงทั้งๆ ที่มามันก็ปกติทุกอย่างยกเว้นขาบวมเท่านั้น สุดท้าย หมอก็ว่า "หากคิดว่าเป็นความผิดหมอ หมอก็ไม่คิดแล้วกัน" เห่อๆๆ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาเลยจ่ายให้ก็ได้แล้วชุบชีวิตให้ได้ไหมล่ะ แต่ชีวิตทั้งชีวิต ที่มันปกติดีต้องมาตายด้วยมือหมอไม่รู้สึกบ้างเลยเหรอ นอกจากพูดว่า "มีค่า X-Ray ด้วย" เวรกรรมหมอสมัยนี้ หากตอนแรกยอมรับอะไรบ้างว่ามันเป็นความผิดเขาบ้างก็จะไม่ว่าไร แต่ตลอดเวลาที่คุย ก็มีแต่โยนมาให้เรา อ้างอาการอื่นบ้าง แมวช็อคเองบ้างแหละ...

สุดท้ายผมก็พาสถาพร่างไร้วิญญาณ ของน้องเขาออกมาขับรถออกจากร้าน บอกตามตรงทำใจยังไม่ได้ ไปแวะข้างทางดูน้องเขายังร้องไห้เลย ว่าไม่น่าพามาตายเลย อยู่บ้านเฉยๆ ก็ไม่เป็นไรแล้ว มาเจ็บใจที่สุดว่าขาที่ X-Ray มาแล้ว ขาไม่ได้หักเลยด้วย แต่บวมธรรมดา หมอว่าอาจเป็นฝี (เป็นฝีแล้ว X-Ray ถึงตายเหรอ?) เราก็ดูไม่เป็นหรอกหักไม่หัก ตอนแรกบอกตามตรงว่าดูว่าหักนะ แต่เขาว่าไม่หักก็ไม่หักเพราะเราไม่ใช่หมอ สรุปแล้วพาแมวมาตายฟรีๆ เลย เสียใจมาก คงเป็นเวรกรรมของน้องเขา ก็ดีซะอีกหมดไปชาติแล้ว จะได้ไปเกิดใหม่ที่ดีกว่าเดิม...

เมื่อซักครู่นำน้องเขาไปฝังดินแล้ว รู้สึกดีขึ้นเลยมานั่งเขียนเล่าให้ฟัง เพราะคงทำไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ก็ขอให้น้องไปสู่สุคติแล้วกัน

รูปนี้คงไม่ต้องบรรยายครับคุณหมอ มันต่างจากรูปบนนัก ผมไม่ได้โทษว่าความผิดหมอแต่ผมผิดเองที่พาน้องเขาไปตาย และกรรมของน้องเขาเอง | และคำสุดท้ายที่พูดกับน้องเขา ต่อหน้าหมอ คือ "พ่อไม่น่าพามาตายเลยลูก"

คนอื่นยังไงไม่รู้แต่ผมว่ามันก็คือสมาชิกคนหนึ่งในบ้าน จะปล่อยให้ตายต่อหน้าคงไม่ได้ หรือมันเจ็บป่วยก็ต้องรักษา ผมไม่รู้หมอสมัยนี้รักษาสัตว์แบบที่มันเป็นสัตว์ หรือมันเป็นเพื่อนร่วมโลกกันแน่ เพราะหากคิดว่าแค่สัตว์ คุณจะจับมันทำยังไงก็ได้ เจ็บก็ไม่สน แต่เราคนเลี้ยงบอกได้เลยว่าถนอมมันมาก ตั้งแต่มันคลอด มันลืมตา เริ่มเดิน..... อย่าลืมว่าคุณก็สัตว์ เราก็สัตว์ แต่ประเสริฐกว่ามันเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะสามารถทำกับสัตว์อื่นยังไงก็ได้ มันอยู่ที่การมอง คุณรักษาสัตว์เลี้ยงซึ่งเป็นอาชีพคุณแล้วคุณมองสิ่งที่คุณรักษาว่า "แค่สัตว์" หรือ "เพื่อนร่วมโลก" ของคุณ? (หมอดีๆ มีอีกเยอะซึ่งผมก็เจอแล้ว หากเขามีเครื่องมือพร้อมก็คงไม่ต้องให้ตกถึงมือหมออย่างพวกคุณหรอก... ผมไม่ว่าคุณไม่ดีนะครับ = =!!)


ใครอยากเห็นรูปน้องขนมจีบ ดูที่ลิงค์ นะครับ
http://myhimalayan.blogspot.com/2009/05/kanomjeeb.html

หรือจะทิ้งข้อความคอมเม้นต์ไว้ก็ได้นะครับ คลิกที่นี่เพื่อคอมเม้นต์